Ekologia i OZE w kampanii wyborczej w USA i ekologiczna cisza wyborcza w Polsce

Nawet tylko z daleka obserwując prezydencką kampanie wyborcza w USA łatwo w niej dostrzec energetyczno-ekologiczne wątki. Już znacząco zaakcentowane były one w kampanii Clintona z 1992, a w szczególności w kampanii Gore w 2000 r. Ale zawsze takie tematy bardziej interesowały demokratów nić konserwatystów (na razie pominę programy innych, jeszcze marginalnych w USA partii, jak Green Party oraz Independent – Ecology Party, które tez wystawiły swoich kandydatów na prezydenta i wiceprezydenta USA).
Trudno na bieżąco śledzić rozwój ww. wątków w programach kandydatów i partii, dlatego chętnie przejrzałem dość luźno napinaną piórem Marcina Bosackiego syntezę elementów ekologicznych w obecnej kamonii prezydenckiej w USA, opublikowaną w piątkowej Gazecie Wyborczej. Tym razem, po tym jak Bush zauważył, że militarnie „walki o ropę" nie wygra i jak w końcu przyznał, że za globalne ocieplenie odpowiada także człowiek, elementy ekologiczne i promujące efektywność energetyczną i OZE pojawiły się także w programie McCaina. Czyż nie jest bowiem rewolucyjne to, że republikanie mówią o redukcji emisji CO2 do atmosfery do 2050 r o 60%, podczas gdy demokraci „tylko” o 80% (zwłaszcza w sytuacji gdy UE mówi o podobnym celu – redukcji w tym okresie 1990/2050 emisji CO2 o 60-80% do 2050 r)?
Oczywiście obaj główni kandydaci, promując na bieżąco różne proekologiczne zachowania, chcą ww. cele strategiczne osiągać różnymi metodami: McCain tradycyjnie budując elektrownie jądrowe i promując, za Bushem, biopaliwa; Obama wykazuje trochę więcej „otwartości na nowe” i mówi np. ze w ciagu10 lat USA przestaną sprowadzać ropę. Jeżeli dodać do tego ideę Gore – osiągniecie 100% udziału zielonej energii elektrycznej w zużycie energii elektrycznej w USA w ciągu 10 kolejnych lat (opisanych wcześniej na odnawialnym), to można sobie zadać pytanie gdzie są polscy politycy, jeżeli najmniej zreformowane pod względem eko-energetycznym państwo na świecie przyjmuje taki kurs?
Wystarczy popatrzeć na zachowawczy, mało porywający i dbający tylko o to aby zrobić mniej niż chce UE, projekt polityki energetycznej do 2030 roku (wrócę do tego dokumentu w kolejnym wpisie), aby zdać sobie sprawę z mizeroty krajowej myśli.
Jesienią ubiegłego roku podjąłem się próby poszukania elementów „odnawialnych w expose premiera Tuska. Efekty pracy nie były porywające, ale, można było pomyśleć, że mające bezposrednio po tym miejsce: publikacja przez Komisję Europejską pakietu eko-energetycznego, galopujący skok cen energii i pogorszenie bezpieczeństwa dostaw paliw wyzwolą umysły z zaścianka - za przeproszeniem bardziej wrażliwych na piękno czytelników - „zadupia dolnego” w Europie Środkowej”, rzeczywiście wyjątkowego (tu się zgadzam z politykami i energetykami:) pod względem energetycznym. Tak się nie stało, niestety.
Można pytać dlaczego? Czy to wina polityków, elity intelektualnej czy zwyczajnych wyborców?
W cytowanym na wstępie artykule, jest postawiona taka teza: „to wyborcy (w USA) wymusili na politykach rozmowę o ekologii i promocję rozwiązań zmniejszających globalne ocieplenie, a nie odwrotne”. Oraz (…) ekologiczne eksperymenty od dawna wprowadzały amerykańskie miasta i gminy” i dalej parę przykładów.
W tej debacie (tu - w Polsce), wymagającej i inteligencji, i wiedzy i wyobraźni, i mądrości, i zdrowego rozsądku połączonego z odwagą i politycznym wizjonerstwem, bardziej wierzę np. w drużyny harcerskie, kółka różańcowe, gminy, powiaty, miasta, a nawet duże regiony, niż w polityków „warszawskich”. Cieszą inicjatywy podejmowane, inwentaryzowane i opisywane przez ZPP, też takie indywidualne dzialania jak w Szczawnicy czy takie kompleksowe, które szczególnie staram się wspierać jak w Niepołomicach. Ale ostatnio zobaczyłem też coś co zaczyna budzić nadzieję. Politycy i wysocy urzędnicy jadą do Przechlewa oglądać biogazownie POLDANOR i w końcu przyznać, że paru pracowników POLDANOR zrobiło dla biogazu więcej niż dziesiątki „warszawskich” teoretyków. Nowoczesnej polityki energetycznej trzeba się właśnie uczyć w Przechlewie, w Szczawnicy, w Niepołomicach, niekoniecznie tylko w austriackim Gussing czy w Denver, a z pewnością nie w Ignalinie, na Syberii czy Donbasie. Jeżeli tak właśnie się stanie, następna kampania wyborcza w Polsce będzie dużo bardziej merytoryczna i może po raz pierwszy coś pozytywnego wniesie do naszego życia publicznego.