Atrakcyjność inwestycyjna województw w energetyce odnawialnej; jak ją wycenić i ... jak powiedzieć o wynikach

Co jakiś czas wracam do spraw energetyki regionalnej, bardziej zrównoważonej środowiskowo niż ta centralna, z którą mamy obecnie głównie do czynienia i która zajęta sama sobą dostarcza nam coraz więcej powodów do zmartwień. Kiedyś przyszło mi do głowy takie stwierdzenie, że lepiej mieć jako partnerów 16 zarządów województw niż jeden rząd centralny. Choć siła oddziaływania tego "centralnego" jest znacznie większa, to albo trudno znaleźć na tym szczeblu promotora OZE, albo wręcz trzeba nieraz czekać całą kadencje (albo i więcej) aby trafił się partner do rozmowy. Prosta statystyka mówi, że przy 16 regionach zawsze łatwiej bo choć połowa z nich była zainteresowana to tym bardziej można oczekiwać że co najmniej kilka zarządów województw w danym momencie ma bardziej otwarte głowy. Ale do szybkiego i efektywnego rozwoju regionalnej energetyki odnawialnej (nawet uwzględniając że „centralne” ograniczenia formalno–prawne są takie same) potrzeba nie tylko mądrych głów, ale też atrakcyjnych odnawialnych zasobów energii, odpowiedniej infrastruktury technicznej, ograniczeń przestrzennych i wielu innych czynników, z których wyróżnić trzeba umiejętność pozyskiwania know-how, kapitału i zewnętrznych oraz lokalnych inwestorów. Wspomnę tylko na jeden z ubiegłorocznych wpisów na ten temat na „odnawialnym”, gdzie starałem się pokazać że energetyka regionalna to cała paleta różnych rozwiązań w różnych regionach i nigdy nie wiadomo który region i kiedy oraz czym zaskoczy i w którym regionie energetyka odnawialna w danym momencie ma największe szanse rozwoju.

Trudno o syntetyczny wskaźnik tak rozumianej atrakcyjności regionów dla OZE, a idąc dalej powiatów, miast i gmin. Na szczeblu powiatów i gmin Związek Powiatów Polskich prowadzi ranking powiatów, miast i gmin, którym przyznawane są punkty za dokonania. KAPE prowadzi konkurs na najbardziej efektywną energetycznie gminę. Ale efektywność energetyczna i OZE to głównie domena przyszłości i inwestycji i choć z pewnością zdobyte doświadczenia pomagają w dalszym rozwoju, to bieżące możliwoci podnoszenia efektywności i inwestowania w OZE paradoksalnie spada o ile jest w znaczącym stopniu wykorzystany ich potencjał rynkowy (kolejne spadki w zapotrzebowaniu na energię i kolejne przyrosty nowych mocy w OZE są bowiem, zgodnie ze „schodkową krzywą kosztów”, coraz bardziej kosztowne).

Pewnie tych dylematów poza ogólną „odnawialną publicystyką” bym nie miał okazji rozwinąć, gdyby nie konferencja „Polityka energetyczna państwa a innowacyjne aspekty gospodarowania energią w regionie”, jaką zorganizował Związek Pracodawców Warszawy i Mazowsza wraz z nowo powstałą Mazowiecką Agencją Energetyczną.
Mając przyjemnosć moderowania panelu poświeconego racjonalnemu gospodarowanie odnawialnymi zasobami energii na szczeblu regionalnym i lokalnym, poprosiłem przedstawicieli Instytutu Energetyki Odnawialnej (Panią Katarzynę Michałowską –Knap oraz Pana Piotra Ćwierzyńskiego) o próbę przygotowania odpowiedzi na takie pytanie: „jestem bogatym inwestorem kapitałowym z Wall Street i ktoś mi powiedział że w Polsce, po przyjęciu przez UE pakietu energetyczno – klimatycznego (nawet wbrew rządowi RP), szybko zaczyna się rozwijać rynek energetyki odnawialnej; w jakim regionie i w co powinienem zainwestować ?”. Chodziło mie też o relacje pomiędzy zasobami (fizycznymi i "wolnozmiennymi") w danym regionie a sposobem gospdoarowania nimi (zależnym wlanie od "mądrych głów" zarządow/gospodarzy).

Pani Katarzyna przygotowała metodykę i prezentację referatu "Ranking atrakcyjnoci inwestycyjnej województw w zakresie energetyki odnawialnej", ale powiedziała, że może firmować tylko wyniki z 8 pierwszymi województwami :), a jeżeli chcę aby był ranking wszystkich "16", to wtedy ja muszę się pojawić nie tylko jako inicjator i moderator, ale i współautor odpowiedzialny za ew. zażalenia :(. Można oczekiwać że więcej ich będzie z regionów które się w drugiej ósemce tego autorskiego i siłą rzeczy (pomijając przyjęte raczej mierzalne kryteria i próbę ich wyważenia) w pewnym zakresie subiektywnego rankingu. Zaskoczeniem było dla mnie to że pierwsze pytania przyszly od przedstawicieli zwycięzcy rankingu - Województwa Zachodniopomorskiego, ale jak rozumiem wszystko jeszcze przed nami...

Choć wyniki rankingu nieco mnie zaskoczyły, nie mogę uciekać w tej sytuacji od odpowiedzialności. Odwagi mi trochę dodaje ksiądz Tischner, który (w relacji Jerzego Illga) zapytany prowokacyjnie czy nie obawia się „że pewne :) środowiska wykorzystują jego autorytet” odpowiedział: „a cóż byłby wart mój autorytet gdybym nie wystawiał go na szwank?”.
W ten oto sposób chciałbym publicznie wystawić koncepcję rankingu i jego wyniki na krytykę i konfrontację (gratulacje tylko dla glownej autorki - Pani Katarzyny poproszę :) , tak aby jak najlepiej móc dać odpowiedź na powyższe pytania „bogatego wujka z Ameryki”. Czy takie ujecie rankingu daje szanse tym województwom, które mają gorszy start, aby dzięki mądrości swoich zarządów i aktywności mieszkańców przegonić tych co są teraz na czele? To pytanie wydaje mi sie kluczowe.

Przy okazji, relacji z konferencji, wszystkim działającym na rzecz energetyki regionalnej polecam wygłoszoną na sesji plenarnej tejże konferencji prezentację Pani Vassylii Argyraki z Agencji Wykonawczej EACI Komisji Europejskiej (m.in. "opiekuje" się na naszymi regionalnymi agencjami energetycznymi), która dość szczegółowo zaprezentowała nową dyrektywę OZE (omówioną w poprzednim wpisie na „odnawialnym”) i podkreśliła szczególną rolę samorządów w przygotowaniu „krajowych planów działań do 2020 r.” i ich wdrożenia. Wszystkich samorządów :)!